En als de zon de maan ziet - Delphine Cuelenaere

Ik zoek een zachte, magische wereld en wil anderen uitnodigen op een mini-avontuur.

De raadselachtige taferelen van Delphine Cuelenaere ontstaan vanuit een genereuze zoektocht naar verbinding. Intuïtief gooit ze letterlijk lijf en leden in de strijd om haar betoverende universum te creëren. De kunstwerken lijken monumentale schilderijen, maar het subtiele spel van texturen draagt vederlicht een fysiek zware, artisanale techniek. Cuelenaere kerft de houtsneden die subtiel een dunne laag inkt op papier kleuren. Dit proces is onverbiddelijk eerlijk. De lijnen zijn onherstelbaar. De traagheid en toevalsfactor van haar werkwijze zijn integraal onderdeel van het narratief en nodigen uit om het eigen herinneren, kijken en beleven in vraag te stellen. Dag en nacht, zelfportret, verloren dierbaren en vrienden die we nog niet kennen ontmoeten elkaar in de droombeelden van Cuelenaere. Daar waar de zon de maan ziet, omarmt ze gretig de ondraaglijke lichtheid van het bestaan, want ze weet dat licht niet zonder donker kan.